Μόδα στην Ευρώπη 1800-1900 μ.Χ

Οι καθημερινές ενδυμασίες και περεταίρω πληροφορίες για κάθε χώρα ξεχωριστά με το πάτημα ενός κουμπιού!

Η μόδα ακόμη και σήμερα διαφέρει από τόπο σε τόπο , πόσο μάλλον από εποχή σε εποχή. Στην Ευρώπη εκείνης, κάθε περιοχή είχε μία μοναδική εμφάνιση με ξεχωριστά χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τον τρόπο ζωής και τις βιοποριστικές ανάγκες των ανθρώπων, πράγμα που αναδεικνύει την ποικιλομορφία και τον πολιτιστικό πλούτο της Ηπείρου αυτής. Συλλέξαμε λοιπόν τις κυριότερες πληροφορίες για την καθημερινή ενδυμασία σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος την περίοδο 1800-1900 μ.Χ σε έναν Χάρτη , ώστε να καταγράψουμε τα πιο ιδιαίτερα στοιχεία της ένδυσης σε κάθε τόπο με ακρίβεια.

Πήγαινε με στον χάρτη

Γενικές πληροφορίες για την ενδυμασία της εποχής

Η τάση της μόδας στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα επηρεάστηκε από την Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη : ψηλόμεσες τουαλέτες με μακριές λεπτές φούστες από μουσελίνα, πέδιλα χωρίς τακούνι και μακριά στολίδια. Μετά το 1810, οι φούστες έγιναν σταδιακά πιο γεμάτες και διακοσμήθηκαν στο στρίφωμα με διακοσμητικά στοιχεία και ρουχ.

Η εποχή αυτή , μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ως νεοκλασσική καθώς δόθηκε μία πιο μοντέρνα εκδοχή στα κλασσικά φορέματα του Αρχαίου Ελληνικού και Ρωμαϊκού κόσμου.

Τα υφάσματα επίσης διέφεραν σε ποιότητα και χρήση καθώς σε ζεστά μέρη, οι άνθρωποι φορούσαν κυρίως βαμβάκι. Σε πιο κρύα μέρη, φορούσαν μάλλινα μπουφάν, φορέματα, παλτό και κασκόλ πάνω από τα βαμβακερά ρούχα τους. Οι πλούσιοι, που ήθελαν να φαίνονται διαφορετικοί από τους φτωχούς, άρχισαν να φορούν πιο φανταχτερά και κομψά ρούχα.

Στα μέσα της περιόδου τα κρινολίνα και τα σουτιέν έκαναν επίσης την εμφάνισή τους αυτή την εποχή και συνδυάστηκαν με τους κορσέδες με έναν τρόπο που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της περιόδου ιδιαίτερα στα δυτικά μέρη της Ευρώπης.

Αρχικά το κρινολίνο , αποτελούσε ένα σκληρό ύφασμα από τρίχες αλόγου και βαμβάκι ή λινό και χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή φούστας υποδήματος και ως επένδυση φορεμάτων. Το σκληρυμένο ή δομημένο μεσοφόρι σχεδιάστηκε για να κρατά τη γυναικεία φούστα και μέχρι τη δεκαετία του 1850, οι κυρίες το φορούσαν προκειμένου οι φαρδιές φούστες να επιτύχουν την ψευδαίσθηση της μικροσκοπικής μέσης.

Για τον ίδιο λόγο φοριούνταν και οι κορσέδες, ώστε να διατηρήσουν μία μικρή μέση και να επιτευχθεί αυτή η ψευδαίσθηση που αποτελούσε το πρότυπο ομορφιάς για τις γυναίκες.

Τα σουτιέν επίσης που σήμερα αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς μας έκαναν την εμφάνισή τους σε αυτή την θρυλική εποχή για την μόδα, το 1869 με την εφεύρεση της Herminie Cadolle της Γαλλίας που εφηύρε το πρώτο μοντέρνο σουτιέν.

Στα τέλη της εποχής τα "απογευματινά" φορέματα κυρίευσαν τις τάσεις. Ξεκινώντας από τα τέλη του 18ου αιώνα, εμφανίστηκε ο όρος «βραδινό, απογευματινό ή φόρεμα χοροεσπερίδας », καθώς οι χοροεσπερίδες και οι επίσημοι χοροί δεν ήταν πλέον αποκλειστικά και μόνο για τους βασιλιάδες και τους αριστοκράτες. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της Γαλλικής Επανάστασης, η οποία εδραίωσε σταθερά τη θέση των πολιτών της ανώτερης μεσαίας και ανώτερης τάξης στην υψηλή κοινωνία. Μια κοινή σιλουέτα για το βραδινό ντύσιμο, όπως και για την ημέρα, ήταν το ψηλόμεσο φόρεμα Empire ή Regency. Οι βραδινές εκδόσεις είχαν χαμηλότερη λαιμόκοψη, κοντά μανίκια και περίτεχνα υφάσματα και κεντήματα.

Τα βραδινά φορέματα συχνά είχαν ανοιχτούς ώμους ενώ τα μαλλιά ήταν φουντωτά στο κέντρο με δακτυλίους στο πλάι ή φορμαρισμένα με θηλιές γύρω από τα αυτιά και τραβηγμένα σε έναν κότσο στο πίσω μέρος του κεφαλιού.